Tin Pokhari

23 december "Onder Poon Hill". Tin Phokari.

Vanochtend was het helemaal helder en dat betekende dus: "Good morning can I open your tent, please" om 4:15 uur.
Het was vannacht berekoud en ik ben veel wakker geweest. De donzen slaapzakken zijn niet goed meer voor deze temperaturen.
Afijn met een kopje thee en een paar kaakjes in de maag gingen we op pad naar Poon Hill. Het meest bekende uitzichtpunt van deze regio.
Met een hoofdlampje op gingen we in het pikkedonker op pad.
Mijn lenzen waren in het doosje bevroren dus die kon ik niet in doen, dan maar op pad met mijn bril op. Dit heeft als nadeel dat ik dat last heb van vertekening aan de randen, hetgeen een beetje duizeligheid veroorzaakt. Lekker als het toch al donker is op het pad!
Ruim voor zonsopgang kwamen we aan op Poon Hill. We waren niet de eersten, er waren al twee mensen.
Op Poon Hill staat een uitkijktoren en die hebben we eerst maar eens bestegen om te kijken waar we het beste het panorama konden schieten.
Marije had al snel de juiste plek ontdekt; in de uiterste hoek van het plateau.
Langzamerhand kwamen er vanaf de andere kant ook mensen naar boven.
Wij kwamen nml vanuit het zuiden, de meeste mensen komen vanaf Ghorepani, dat ligt meer ten oosten van Poon Hill.
Langzamerhand kleurde het rood in het oosten en kwam de zon langzaam op. steeds meer van Annapurna en later ook van Daulaghiri kwam in het daglicht.
Een heel mooi gezicht.
Ook leuk is alle mensen te bekijken die selfies met de bergen op de achtergrond proberen te maken. Met name Japanners en Chinezen hebben deze gewoonte. Ze zijn met meerdere mensen maar men zet niet een ander even met de bergen op de foto. Vreemd, maar ja.
Rond 8:00 uur hadden we het wel gezien en zijn we vlot naar beneden gelopen door het bos. Nu liep het iets gemakkelijker al had ik nog steeds last van de lichte duizeligheid.
Het ontbijt stond klaar en daarna werd alles weer afgebroken.
Er is vandaag geen haast want we gaan maar enkele honderden meters naar beneden om daar weer een kamp te ( laten) maken.
We zijn eerst maar eens van het uitzicht gaan genieten vanaf de kampeerplaats en daarna zijn we heerlijk in de zon gaan liggen lezen e/o slapen.
Ik heb nog even gesproken met twee mensen die ook op trekking waren. Een Engelse dame en een Nepalees. Zij werkte in Nepal als vrijwilliger om slachtoffers van de aardbevingen te helpen.
Daarna heb ik nog een gesprek getracht te hebben met de eigenaar van het hutje waar ons kamp was. Ik heb ook nog enige foto's kunnen maken in het hutje. Hij woont hier samen met zijn vrouw maar die was nu in Pokhara i.v.m. Klachten vanwege hoge bloeddruk. Dit laatste hoorde ik van Mingma.
Om 12:00 uur ongeveer gingen we op pad.
Snel dalend over grasland en later door een Rhododendron-bos waren we binnen no-time weer bij onze kampeerplek, naast een lodge.
Steven ziet het helemaal zitten: hij wil een kamer. Helaas is dat niet geboekt dus dat kan hij vergeten.
Na de lunch zitten we nu heerlijk in het zonnetje te lezen of wordt er bijgeslapen. Dat is ook vakantie.
Het is nu 14:35 uur.
Ik ga de zon weer in.